ارتباط بین تصمیمات مالی، فرصتهای رشد و ساختار مالکیت در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

ترکیب سهامداران شرکت های مختلف، متفاوت است. بخشی از مالکیت شرکت ها در اختیار سهامداران جزء و اشخاص حقیقی قرار دارد. این گروه برای نظارت بر عملکرد مدیران شرکت عمدتا به اطلاعات در دسترس عموم، همانند صورتهای مالی منتشره اتکاء می کنند. این در حالی است که بخش دیگری از مالکیت شرکت ها در اختیار سهامداران حرفه ای عمده قرار دارد که بر خلاف گروه سهامداران نوع اول، اطلاعات داخلی با ارزش درباره چشم اندازهای آتی و راهبردهای تجاری و سرمایه گذاریهای بلند مدت شرکت، از طریق ارتباط مستقیم با مدیران شرکت در اختیار ایشان قرار می گیرد. این وضعیت در شرکتهای سهامی به تمرکز مالکیت تعبیر میشود. تأثیر سرمایه گذاران عمده بر تصمیمات مالی مدیریت از فبیل ساختار سرمایه و سودهای تقسیمی از اهمیت به سزایی برخوردار است. در این تحقیق چگونگی تاثیر سودهای تقسیمی و ساختار مالکیت بر ارزش شرکت در دو گروه شرکتهای دارای فرصتهای رشد و شرکتهای بدون فرصتهای رشد بررسی شده است. یک جنبه کلیدی و نوآوری تحقیق حاضر شناسایی و اندازه گیری فرصتهای رشد در شرکتهای پذیرفته شده در بازار بورس اوراق بهادار تهران می باشد. آزمون روابط میان متغیرها با استفاده از داده های 105 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و در طول سالهای 1383 لغایت 1387 انجام شده است. نتایج، حاکی از ارتباط معکوس بین تمرکز مالکیت و ارزش شرکت می باشد. بنابراین با افزایش سهم بزرگترین سهامدار در شرکت، ارزش بازاری شرکت کاهش یافته است. در این تحقیق تاثیر فرصتهای رشد بعنوان یک متغیر کنترلی، در رابطه بین سود تقسیمی و تمرکز مالکیت با ارزش شرکت تایید شد. نقش این متغیر بعنوان یک نشانه از وضعیت شرکت توسط سرمایه گذاران تعبیر شده است. نشانه ای که مبتنی بر رویدادهای گذشته شرکت در خصوص حمایت از متافع کوتاه مدت سهامداران می باشد.